Dlaczego w Osowie trzeba płukać sieć wodociągową?
2009-03-12
Saur Neptun Gdańsk, w odpowiedzi na pytania mieszkańców Osowy, wyjaśnia, że konieczność płukań sieci wodociągowej na osiedlu Osowa wynika z braku urządzeń do uzdatniania ujmowanej wody surowej. Brak uzdatniania wody powoduje, że w trakcie jej przesyłu, z wody wytrącają się związki żelaza i manganu, które odkładają się na wewnętrznych ściankach rur. Ewentualna awaria czy otwarcie hydrantów może doprowadzić do ich naruszenia i przedostania się do instalacji wewnętrznych odbiorców.
Cykliczne płukania mają na celu usunięcie miękkich osadów z sieci wodociągowej i nie dopuszczenie do ich przedostania się do instalacji wewnętrznych odbiorców.
Są one wykonywane planowo, zawsze trzy razy w roku. Częstotliwość płukań ustalona została na podstawie wcześniejszych praktyk i doświadczeń. Są one konieczne, aby utrzymać oczekiwany standard wody do picia dostarczanej mieszkańcom Osowy.
Technologia płukania sieci wodociągowej wymaga podziału sieci wodociągowej na odcinki, stąd wynikają czasowe zakłócenia w dostawie wody w poszczególnych ulicach.
W drugim półroczu 2010 roku planowane jest oddanie do eksploatacji stacji uzdatniania wody „Osowa”. Stacja ta powstanie w ramach realizacji Gdańskiego projektu wodno - ściekowego, realizowanego przez Gdańską Infrastrukturę Wodociągowo – Kanalizacyjną Sp. z o.o. Po jej oddaniu do użytku, tak częste płukania sieci nie będą już konieczne.
SAUR
Sprawdź jakość wody ---> TUTAJ
Czy problemem jest, że brak uzdatniania wody powoduje odkładanie się w rurach żelaza i manganu? Problem jest bardziej złożony, o czym można przeczytać w wielu miejscach w Internecie.
W wodach uzdatnionych, zawierających zwiększone ilości żelaza, w sieciach wodociągowych, gdzie na ściankach wewnętrznych powstają osady - mogą rozwijać się nitkowate bakterie żelaziste. Intensyfikują one barwę i mętność, nadają wodzie przykry smak i zapach, a rury przesyłowe i instalacje tracą sprawność z powodu zatykania się masami żywych i obumierających bakterii. Widoczne staje się to po awariach instalacji, kiedy następują duże zmiany prędkości przepływu wody - osady odrywają się i z kranu leci śmierdząca, brązowa woda.
Bardzo częstym siedliskiem rozwoju nitkowatych bakterii żelazistych, są pojemnościowe podgrzewacze i zasobniki ciepłej wody użytkowej, w których dochodzi do zalegania osadów. Ponieważ zawartość żelaza w wodzie już powyżej 0,1 mg, a manganu powyżej 0,01 mg/litr jest szkodliwa dla zdrowia: ludzi, zwierząt, roślin oraz stanu technicznego instalacji i urządzeń, należy je eliminować z wody. Najlepiej jeżeli ich zawartość jest jak najmniejsza.
Obecność manganu w wodzie wodociągowej wpływa na powstawanie bakterii manganowych, nadających wodzie nieprzyjemny, stęchły smak i zapach. Tworzące się w sieci bakterie manganowe utrudniają dostarczenie wody bezpiecznej pod względem bakteriologicznym, gdyż zużywają nadmiar środków dezynfekcyjnych i może to spowodować wtórne jej zanieczyszczenie bakteriami chorobotwórczymi. Obecność manganu w wodzie do picia i celów gospodarczych-powoduje tworzenie plam i brązowych zacieków na urządzeniach sanitarnych i sprawia, że woda nie nadaje się do prania.
Żelazo, mangan to pierwiastki niezbędne do życia i prawidłowego funkcjonowania organizmu, jednak ich nadmiar jest szkodliwy. Żelazo magazynowane jest w wątrobie, śledzionie, szpiku i innych tkankach. Nadmiar żelaza może być jednak silnie toksyczny, np. dla dorosłego człowieka - dawka trująca to 15 g siarczanu żelaza (II), a dla dzieci 6 – 10 g. (dopuszczalne stężenie wynosi 0.2 mg Fe/l). Stwierdzono także, że długotrwałe używanie wody zawierającej powyżej 0,6 mg Fe/l wywołuje u ludzi chorobę Kashin-Becka, która charakteryzuje się zmianami kostno-stawowymi i zaburzeniami wzrostu oraz powoduje uszkodzenia ścian naczyń włosowatych układu krwionośnego.
Nadmiar żelaza w wodzie do picia sprzyja także tworzeniu się fosforanów żelaza, które wydalane są z orga nizmu. Może to prowadzić do zubożenia organizmu w fosforany - składnik kości. Średnie oraz wysokie stężenia żelaza w wodzie mogą powodować już większe lub mniejsze problemy z uzdatnianiem wody - wiążące się z częstszym płukaniem filtrów, ich mocnym zapychaniem (kolmatacją), pojawieniem się trudności z usunięciem manganu z wody, zwłaszcza w jednostopniowym uzdatnianiu wody. Wypadałoby podejść do problemu poważnie, mając na prawdę na uwadze zdrowie mieszkańców.
Zenek Kwoka
Polecamy
