Sztuka bez polityki (rozumianej jako spo³eczne reality uwarunkowañ) nie mo¿e istnieæ ale jest od niej odmienna i wzglêdnie autonomiczna - podobnie jak psychika bez o¿ywionego cia³a nie mo¿e istnieæ ale jest odmienna i autonomiczna od procesów czysto fizycznych (A. Chmielecki). W powy¿szym kontek¶cie mo¿emy przyj±æ, i¿ dzia³anie artystyczne mo¿na postrzegaæ jako proces tworzenia i okre¶lania wzorów aktywno¶ci, które odnosz± siê do warunkowania spo³ecznego koncepcji form i przejawieñ sztuki – oraz postaw i celów.

Jest to wiêc kwestia warto¶ci, jak± nadaje siê w procesie spo³ecznym aktywno¶ci artystycznej. „Je¶li chcemy rzeczywi¶cie opisaæ cz³owieka jako uk³ad poznawczy, musimy badaæ jego system warto¶ci; system ten jest bowiem jednym z g³ównych regulatorów czynno¶ci ludzkich.” (Kozielecki) Skoro spo³eczny kontekst jest tak wa¿ny w interpretacji aktywno¶ci artystycznych to gdy mamy ju¿ t± wiedzê, to jak chcemy jej u¿ywaæ? Jak badaæ zjawiska, fenomeny sztuki? Jak nastêpuje synchronizacja wypowiedzi artystycznych z do¶wiadczeniem (konieczno¶ci±) umocowanym w wymiarze spo³ecznym? W jaki sposób ¶wiadomo¶æ up³ywu czasu i wspomnienia daj± zdolno¶æ obserwacji samego siebie i procesu prowadzonego wewn±trz umys³u (problem intruza). W jaki sposób rzeczy nieistotne, poboczne, akcydensowe poprzez akty artystyczne oddzia³ywaæ mog± na sposób rozumienia rzeczywisto¶ci, kszta³towanie siê nowych pojêæ i konstruowanie „wyobra¼ni spo³ecznej” a ostatecznie na zmianê konfiguracji elementów uznawanych za wa¿ne w kulturze?

Marek Rogulski ICS /TNS/ AHE