W Polikarpie po raz pierwszy Droga Krzyżowa po kaszubsku
2018-03-17
W najbliższą sobotę, 17.03.2018, o g.18,00 w czasie mszy z liturgią częściowo w j.kaszubskim wystąpi chór „Towarzystwa Śpiewaczego im. Jana Trepczyka" z Wejherowa. Zaraz po mszy odbędzie się Droga Krzyżowa po kaszubsku, po raz pierwszy w naszej parafii, dla której tekst rozważań napisał ks. proboszcz z Gościcina, Stanisław Bach.
.JPG)
Wiele; 17.03.2007
|
Mòdlëtwa pòwszechnô 17.03.2018 r. sobota g.18,00
1.Chcemë sã mòdlëc:
Za Kòscół, żebë òczëszczony òbczas Wiôldżégò Pòstu stôł sã òbrôzã Bòsczi prôwdë.
Was Më prosymë - Wësłëchôjce nas, Panie
2.Chcemë sã mòdlëc:
Za Papieża Franciszka ,misjónarzi i naszëch ksãżë żebë dobri Pón Bóg dôwôł jima wiedno mòce do dzejaniô.
Was Më prosymë - Wësłëchôjce nas, Panie
3.Chcemë sã mòdlëc: Ò dar rozëmnégò wëbiéraniô, żebë jesmë nimielë jinëch nad naszégò Bòga.
Was Më prosymë - Wësłëchôjce nas, Panie
4.Chcemë sã mòdlëc: Za tëch , co jesz Bòga nie pòznelnë , żebë ùkrziżowóny Jezës wskôzôł jima do te drogã.
Was Më prosymë - Wësłëchôjce nas, Panie
5.Chcemë sã mòdlëc: Za nas samëch, żebë jesmë rozmielë nalôżac Bòga w kòżdim sztócëkù naszi zemsczi wanodżi.
Was Më prosymë - Wësłëchôjce nas, Panie |
.JPG)
Dobra Szczecińska Griefswald; 14.03.2015
Podczas Drogi Krzyżowej wykonanych zostanie 5 pieśni tematycznie związanych z Wielkim Postem. Rada Duszpasterska parafii św. Polikarpa oraz ZK-P O/Chwaszczyno serdecznie zapraszają na to spotkanie.
Info. Henryk Stachurski
.JPG)
Braniewo; 19.03.2016
|
Droga Krziżewô ò miłoserdzym
WSTÃP Ks. Stanisław Bach
Kòscół mô bëc swiôdkã miłoserdzô. Òjc swiãti gôdô: droga do tegò, żebë stac sã swiôdkã miłoserdzô, rozpòczinô sã òd dëchòwégò nawróceniô kòżdégò z nas. Temù na pòczątkù ti krziżewi drodżi chcemë zadac sobie pitanié: Czë jem dzysô gòtowi do tegò, żebë sã nawrócëc? Nawrócëc sã, to znaczi: zmienic swój spòsób mëszlëniô. Czë równak móm do tegò òdwôgã? Chcô dzysô pòdjac tã próbã i pòkórno przëznac, że jô téż brekùjã nawróceniô. Że mój spòsób mëszleniô brëkùje Bòżi korektë. Chcemë òtemknąc sã na tã przigòdã zmianë. Zapragijmë nawróceniô, żebë bëc miłosernyma – tak, jak Jezës.
Stacja Pierszô Pón Jezës skôzóny na smierc za naje grzéchë
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Czej Jezës stojôł przed Piłatã, tej wiedzôł, że nie je winny smiercë. Ale nie bronił sã, leno przëjął wërok sądu. Ju w Ògrójcu zgòdzył sã na smierc za nas, swòjich bracynów i sostrë, bò wiedzôł, że leno ta Jegò zgòda mòżë wëbawic nas òd naszi winë. A co je mòją winą? Jô dobrze znajã swòje serce. Wiém, kùli w nim mëslów, chtërne òbrôżają Bòga. Kùli słów, chtërné wcyg renią wiele lëdzy. Jak wiele zrobił jem ùczinków, jaczich do dzysô baro żałujã. A jesz wicy je taczéch ùczinków, chtërné pòwinnë bëłë sã wëdarzëc, ale z mòji zgniłotë i zaniedbaniô nigdë nie zajistniałë… Chòc jô wiém, że jem Bòżim dzeckã, stwòrzenim samégò Bòga, to równak, jak mało chto, znajã prôwdã ò swòjim sercu… Wszëtcë jesmë zgrzészëlë. Ale Bóg nie pòsłôł swòjégò Sëna na swiat, żebë nas pòtãpił. Bóg nie pòstãpùje z nama wedle naszich ùczinków. Bóg je miłoserny. A miłoserdzé chce, żebë człowiek béł zbawiony.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja Drëgô Pón Jezës bierze krziż na swoje remiona
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Jak wiele z nas mãczi sã ze swòjim żëcym. Narzékómë na chòroscë i samòtnosc, narzékómë, że naje dzecë zeszłë na lëchą drogã, a nasze małżeństwò to jedna wiôlgô ùcemiãga. Na co dzéń wcyg te samé grzéchë i nôłodżi ùpòkòrziwają nas corôz to barżi... „Jaczi czãżczi je ten krziż…!” Wzyc swój krziż nie je letkò. Nie je letkò traktowac jakò dobré cos, co je lëché, trudné i nie do znieseniô. Ale w widze wiarë nawetka nôcãższé krziżë dôwają sã ùniesc. Jezës bierze swój krziż bez narzékaniô. Bierze gò, bò wié, że Jegò Òjc bãdze gò niósł razã z Nim. Z pòmòcą Òjca Syn dô radã przeńc przez tã drogã. Chcemë reszëc w naszã drogã na nowò. Na nowò, to znaczi razã z Jezësã. Z Bògã ten krziż dô sã ùniesc. Chcemë całim swòjim sercã przëlgnąc do Pana w ti krziżewi drodze i wòłac: JEZË, UFÓM TOBIE. Leno z Bògã òdkrëjemë sens naszich zmaganiów.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja trzecô Pón Jezës ùpôdô pierszi rôz
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Kòżdémù zdarzi sã ùpadnąc. Na pewno i të miôł niejeden ùpôdk. I pewno béł czedës taczi ùpôdk, òd jaczégò zaczãło sã cygnąc w twòjim żëcym zło. Mòżë bëło to jaczés łżélstwò, pò chtërnym jak fala za falą szłë nastãpné. Mòże zdrada, pò jaczi ni mòżesz zdrzec prosto w òczë swòjim blësczim. Mòże w robòce zdarzëło sã cebie òszekaństwò, pò jaczim zaczął jes prowadzëc falszëwé interesë. A mòże przëtrafiło ce sã jesz cos gòrszégò, czegò sóm sebie ni mòżesz wëbaczëc. Swój pierszi ùpôdk pamiãtómë długò. Czasã całé żëćé nosymë w se żôl do sebie ò swój czãżczi grzéch i wcyg wrôcómë do niegò w kònfesjonale. Panie Jezë, czej bãdą mie ùstegòwac mòje dôwné grzéché, jaczé Të jes mie dôwno wëbacził w sakramence spòwiedzë, dôj mie łaskã przebaczeniô sobie. Naùczë mie bëc miłosernym dlô samégò se.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja czwiôrtô Pón Jezës spòtikô swòjã Matkã
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Czej jidzesz swòją drogą, swòją drogą krziżewą, dochòdzy do cebie to, jak baro jes na ni samòtny. Lëdzë, chòc tak wiele jich je kòl cebie, nie wiedno są cebie żëczny. Niejednëch nie òbchòdzy twój los, jinszi wëtkną cebie pôlcã, a czasã nawetka wësmieją cebie, wëszëdzą. Taczé òpùszczenié baro bòli. W ti samòtny drodze dobrze je miec kòl sebie Miłoserną Matkã. Marija wiedno je na twòji krziżewi drodze. W Ji òczach nie ùzdrzisz òcenë ani wërzutów. Dlô Ni wiedno bãdzesz dzeckã. W Ji òbecnoscë wiedno nalézesz miłotã. Òna wiedno wespółcerpi z tobą. Marijo, të miała serce miłoserné. Prosymë, niech naje òczë pòtkają Twój zdrok na sebie tej, czej bãdzemë doswiôdczac cerpieniô naszi krziżewi drodżi.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja V Szimòn Miłoserny pòmôgô niesc krziż Panu Jezësowi
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Chto je mòjim blëznym? - to pitanié, jaczé czedës zadôł Jezësowi jeden ùczałi w Pismionach, mùszało téż pòjawic sã w głowie Szëmóna z Cyrenë. Dlôczë móm pòmagac skôzańcowi? Dlôczë móm bëc dobri dlô kògòs, kògò nie znajã? Dlôczë móm dzelëc hańbã razã z tim, co pohańbił sóm sebie? Czasã jediną òdpòwiescą na te pitania je miłoserdzé. To miłoserdzé pòpichô nas do ùczninków, jaczé w òczach swiata nie przëstoją, są niezrozmiałé. Serce, jaczé je miłoserné, zgôdzô sã na zmianã swòjich priwatnëch planów. To miłoserdzé dôwô nama òdwôgã, żebë pòmagac sôdzewim, chòrim abò òdrzëconym przez wszëtczich, a czasã nawetka niesc jich krziż. Ten, chto w òczach drëdżégò człowieka ùzdrzôł Jezësa, ten ju nie pitô, chto je jego blëznym. Panie Jezë, dôj nama serce miłoserné, jaczé nie mdze pitało, chto je naszym blëznym.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja szóstô Miłosernô Weronika òbcérô twôrz Pana Jezësa
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Taczé òsobë zapamiãtiwómë na wiedno. Lëdzy, co w chwilë naszi wiôldżi ùcemiãdżi bëlë kòl nas. Taczé „Swiãté Weroniczi”, co pòjôwiają sã w naszym żëcym jak aniołowie i pòdôwają taskã wòdë tej, czej jesmë smiertelno wëpragłi. Jak to je bëc taczim jak swiãtô Weronika? Co zrobic, żebë samémù bëc tak wrazlëwim na krziwdã i cerpienié lëdzczé? Serce swiãti Weroniczi mùszało bëc prosté. Serce prosté nie liczi czasu, jaczi przelatiwô przez pôlce kòl łóżka chòrégò. Serce prosté nie liczi dëtków, jaczé trzeba wëdac na wieczerzã dlô przebëcznégò gòsca. Prosté serce nie liczi stratów, czej trzeba stracëc swòjã twôrz dlô dobra drëdżi òsobë. Bò taczé serce widzy w kòżdim człowiekù twôrz Bòżégò sëna, a swòjégò brata. Leno serce prosté może bëc miłoserné.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja sódmô Pón Jezës drëdżi rôz ùpôdô
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Kòżdi z nas ùpôdô, i to niejeden rôz. Niejedne ùpôdczi lëdzczé baro nas dotikają, renią, czasã nawetkã niszczą. Òsoblëwie, czej procëm mie zgrzészi blëskô nama osoba, nasz bracyna. „Kùli razy jô móm jemù przebaczëc? I dlôczë mùszã to zrobic? Czë nie sygnie, żelë jô mù nie mdã wchôdôł w drogã, òstawiã gò w spòkòju? Czemù ni mògã gò prosto zignorowac i traktowac tak, jakbë nie jistniôł? Kò pò tim, co òn zrobił, òn dlô mie ju i tak nie jistnieje…” Znajemë òdpòwiesc Jezësa na nasze pitania: przebaczë jesz rôz, wiedno na nowò, sédmëdzesąt sédmë razy. Przebaczë wiedno. Jezës wié, że przebaczenié je lékarstwã. Brekùje gò nié tëli twój winowajca, ale të sóm. Żelë mdzesz nosëc w se górz i żôl do tegò, chto cebie skrziwdzył, twòje serce stónie sã cwiardé, a żëcé gòrzczé. Jezës wié, że nieprzebaczenié zniszczi twòje serce. Nieprzebaczenié òdbierze cebie wòlnosc i redosc dzecka Bòżégò. Przebaczë. Uzdrzisz, że ùwòlnisz swòje serce i stóniesz sã zdrów. A mòże dzãka temù i twój bracyna pòwstónie ze swòjégò ùpôdkù.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja ósmô Pón Jezës spòtikô płaczące niastë
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Za skôzónym Jezësa szło baro wiele lëdzy. To wierã nie bëło zwëkã mieszkańców Jerozolimë… A bënomni nicht nie pòwinien płakac nad skôzańca. Timczasã ta droga wcale nie bëła cëchô. Mòżlëwé, że chlëch białków z Jerozolimë towarził Jezësowi òb całą drogã. Niastë szłë i płakałë nad krziwdą Jezësa. Ònë wiedzałë, że to, co òbzérają jich òczë, tegò nigdë nicht nie pòwinien widzec. To nigdë nie pòwino sã bëło wëdarzëc. I prawie do jich zbòlałëch serców Jezës wërzekł swoje jediné na drodze krziżewi zdanié: „Córczi jerozolimsczé, nie płaczta nade mną, ale nad sobą i waszima dzecama!”. To mùszałë bëc dlô Jezësa cos baro wôżnégò, żelë na drodze krziżewi nicht nie ùczuł òd Jezësa ani jednégò słowa, òkróm tegò jednégò zdania.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja dzewiątô Pón Jezës ùpôdô trzëcy rôz
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Przëpòmnij sobie swòj nôcãżczi ùpôdk. „Jak to mòżlëwé, żebë jô ùpôdł tak niskò? Jak jô mógł do czegòs taczégò dopùscëc? Jak to sã stało? Jak mòżna bëc tak słabi?” - Miôł jes czedës ju taczi mëslë? Żelë béł jes czedës tak ùmãczony swòjim grzéchã, tej pamiãtôsz, jak baro czekôł jes tedë na te słowa: „Jô cebie nie pòtãpiwóm!”… I przëpòmnij so téż czãżczé ùpôdczi twòjégò drëcha, òjca, białczi, sąsôda, przëjacela, jaczich jes béł swiôdkã. Pamiãtôsz të swòjã reakcjã na nie? Czë twój brat doswiôdcził tej w Twòjich słowach, czënach i òczach miłoserdzégò? Mòże czasa prawie temù ùpôdómë baro czãżkò, żebë nasza bùcha nie pòzwòlëła nama tak letkò pòtãpiwac jinszich lëdzy. Pòtãpic człowieka je baro letkò. A serce, co je miłoserné, je wiôlgòdëszné. Wié, że kòżdi mòże czedës ùpadnąc. Kòżdi mòże czedës przegrac za swojim grzéchã. Mòże ni miec sëłów. Tedë nié mòralné napòmnienié, ale leno miłoserdzé mòże pòmòc człowiekòwi pòdniesc sã z jegò grzéchù.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja dzesątô Pón Jezës òbdzarti z ruchnów
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Pò drodze krziżewi cało Pana Jezësa bëło ju tak zmarachòwóné i òszpaconé, że nie bëło ju pòdobné do człowieka. Na kùńcu mô bëc Jemù zabróné to, co Mù jesz òstało: jegò wstid. Wstid, chtëren w kòżdim człowiekù chroni to, co w nim nôbarżi delikatné, subtelné, to, ò czim nie wié nicht, òkróm nas. Ale nawetka tej, czej Panu Jezësowi zdzerlë jegò ruchna, nawet tedë nie ùdało sã zabrac Jemù tegò, co dostôł òd swòjégò niebiesczégò Òjca: Jegò gòdnoscë. Gòdnosc dzecka Bòżégò je w kòżdim z nas. Chòcbë pòtkałë nas nôwikszé ùpòkòrzenia, chòcbë lëdzë sã z nas smielë i szëdzëlë, chòcbë nasz grzéch chcôł nas ùpòdlëc, ni ma taczi mòcë, żebë zabrac nama to, co dôł nama nasz Òjc. Jesmë nazwóny Bòżima dzecama, i pò prôwdze nima jesmë.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja jednôstô Pón Jezës przebiti do krziża
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Kòl krziża Pana Jezësa stojałë dwa jinszé. Wiselë na nich dwaj zleczińcowie: ten lëchi, i…ten drëdżi. Ale niżóden z nich nie béł dobri. Òbaji bëlë skôzóny za cãżczé winë. Òbaji gwës mielë krew na rãkach. Czej przëchôdô chwila smiertelny grozë, czas nôwikszi próbë i nieòbeszłégò lãkù, tej niejedno serce zadôwô pitanié: czemù jes do tegò dopùscył, Bòże? Ni mógł jes òchronic mòjégò małżeństwa? Ni mógł jes ùretac mòjégò brata przed smiercą? Ni mógł jes zéńc z krziża? Ni mógł jes mie pòwstrzëmac? Ale w ti sami chwilë mòżna wòłac do Bòga jak zlëczińca z prawégò krziża – Bòże, pamiãtôj ò mie… Nie zabôczë ò mie… Bòże, miéj miłoserdzé dlô mie! Jezë ùfóm Tobie! Panie Jezë, czej przińdze na mie chwila wiôldżi próbë, dôj mie łaskã wiarë. Bãdze mie widã w cemżë. Niech mòje serce przék wszëtczémù wòłô tej: Jezë, ùfóm Tobie!
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja dwanôstô Pón Jezës ùmiérô na krziżu
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Pón Jezës òstôł zabiti. Kòżdi z nas zabił tegò Człowiekã, a béł to Syn Bòżi. Jô i të zabilë jesmë Bòga swòjim grzéchã, swòją bùchą, swòjim brakã miłotë... Baro jem zawinił mëslą, mòwą, ùczinkã i zaniedbanim. Czej Jezës ùmiérô – ùmiérô prawie za mòje grzéchë... Ten, co sóm nigdë ni miôł niżódnégò grzéchù, òddôł swòje żëcé, żebë mie wëkùpic z niewòlë. Òddôł swòje żëcé czësto za darmò. I nie dô sã òdwdzãczëc Bògù za tã smierc. Nie dô sã niczim òdpłacëc za tã miłotã, z jaką Òn nas ùkòchôł. Mòżna jã leno przëjąc, z wdzãcznoscą, z miłotą, i ze łzama. Panie Jezë, dzãkùjã Cebie, że wzął jes na sebie wszëtczé mòje grzéchë, jaczé jô zdzejôł. Dzãkùjã Cebie za tã wiôlgą miłotã, z jaką Të jes òddôł swòje żëcé za mie. Bãdzë wiedno mòjim Panã i Królã mòjégò żëcégò. Amen.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja trzënôstô Pón Jezës zdjãti z krziża
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Na kòlanach Mariji złożëlë Cało Sëna. Ten, chto stojôł nad całã ùkòchóny òsobë, ten mòże sã domëslëc, co czëła Swiãtô Matka. Òna to Cało ùrodzëła, dozéra i smùka. Terô leżi przed nią zniszczoné, pòrenioné i zekrwawioné. I za co? Za to, że Ji Syn ùkòchôł niewdzãcznégò człowieka? Umiłowôł lëdzy jaż do smiercë… Niejedna matka nigdë nie pòdniosłabë sã z bólu. Niejedna matka nosëła bë w se wiôlgą krziwdã. Niejedna matka do kùńca żëcô czëłabë górz i żôl, niejedna matka nigdë bë nie wëbacza òprawcóm. A Matka Jezësa, zdrząc na swòjégò ùmarłégò Sëna, zdrzała ju na nas wszëtczich jak na swòje dzecë. Nié leno przebaczëła nama, ale téż przëjãła kòżdégò z nas pòd swòjã òpiekã. Chòc Ji serce przebijôł miecz bòlescë, Òna dobrze rozmiała tã miłotã Swòjégò Sëna do lëdzy. Ji Serce miłoserné, tak samò jak Jegò Serce, ùkòchało nas do kùńca. Marijo, Matkò Jezësa i nasza Matinkò, chróń nas przed grzéchama, co jesz barżi drãczą Twòje rozdzarté i zbòlałé serce. I pòkażë nama, jak mòżemë przëniesc Cebie ùlgã w cerpienim.
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacja sztërnôstô Pón Jezës złożony w grobie
K. - Tobie kłóniómë sã Christë i błogòsławimë Cebie L. - Bò przez swiãti krziż Twój môsz swiat òdkùpioné.
Czãżkò bëło ùcznióm Jezësa zasënąc kamiéń òd grobù. Ale pewno jesz czãżi bëło jima pògòdzëc sã ze stratą nôdzejów i planów, jaczé òni wiązelë z Jezësã jakò Mesjaszã. Kò to prawie Òn miôł wëzwòlëc Izraela. Kò to prawie Òn miôł sã òkazac mòcnym, dzyrsczim, miôł dobëc nad Cezarã. Kò jegò òni chcelë òbwòłac królã żëdowsczim. Nick z tegò sã nie stało. Òstôł le grób, na jaczi trzeba chùtkò zasënąc kam i zabôczëc ò wszëtczim. A ten chto je miłoserny, wiedno mô nôdzëjã. Za żëcô mô nôdzejã na nawrócenié człowieka i wierzi w jegò dobrą wòlã. Pò smiercë mô nôdzëjã na miłoserdzé Bòżé. Nawetka, czej jinszi przesztrichnãlë kògòs i zabilë gòzdzama dekel òd jegò trëmë, żebë ju nigdë nie wracac do niegò nawetka wspomnieniama, to serce miłoserné wspòminô drëdżégò człowieka z miłotą i z miłotą òpòwiôdô ò nim Bògù…
Të, co renë cerpiôł za nas Jezë Christë zmiłujcë sã nad nama
Stacjô XV Pón Jezës zmartwëchwstôł Nie znaje smiercë Pón żëcégò. Òn żëje. Òbjôwiô sã Marie Magdalënie, ùcznióm w Emaus, wiele jinszim. I nama sã pòkôzywô Żëwi na kòżdi mszë swiãti. Je z nama, żëwi i prôwdzëwi na mòdlëtwie, w kòżdim sztóce naszégò zëcégò, bò jak rzekł: Dze dwaji, abò trzeji są zebróny w mòje miono, tam jô jem midzë nima. Òn je z nama. Chcemë z mòcą i redoscą ògłaszac, że Pón zmartwëch pòwstôł. Òn je żëwi i prôwdzëwi. Òn nie je abstrakcją, ale òsobą z krëwi i cała, Bóg prôwdzëwi, Syn Bòżi, Bóg z nama.
|
.JPG)
Grabowo Kościerskie; 1.04.2017
Polecamy
